Mimo upływu dziesiątek, a nawet setek lat i paru wojen po drodze historii,  niewielka miejscowość – Dąbkowice przetrwała do dziś. Jedyne co się tu z pewnością zmieniło to charakter  tego miejsca co do pracy jego mieszkańców, a przede wszystkim liczba  miejscowych, która w przeciwieństwie do wszystkich powojennych wsi, miast i miasteczek zmalała prawie do zera. Dąbkowice są osadą, której datowanie powstania jest ciężkie do dokładnego określenia. Wiadomo jednak, że w źródłach pochodzących z rejestru podatkowego pojawiają się Dąbkowice w 1780 roku. Głównym środkiem utrzymania zamieszkałych osadę w tamtych latach było poławianie ryb w większości w Jeziorze Bukowo , znane w tamtych czasach jako BukowSee. Nazwa ponoć wzięła się od nazwiska rodziny Bukow. Jezioro do dziś jest przebogate w zasoby szlachetnych ryb m.in. sandacz i węgorz, którego przed wojną wyławiane tu były ilości na dzisiejsze czasy „hurtowe”!

Zagrody rybackie były wielokrotnie niszczone podczas sztormów, które pokonywały słaby brzeg , bez umocnień i zabezpieczeń. W ciągu XIX wieku tak potężne zalania wystąpiły osiem razy. W 1801 roku zostało zniszczonych  pięć domostw, zaś do jeszcze silniejszych strat doszło zimą , na przełomie 1913 i 1914 roku.  Pod koniec XIX wieku w Dąbkowicach na stałe mieściło się dziewięć zagród. W 1925 roku wykonano przekop z J. Bukowo do Morza i tak powstał tzw. Kanał Szczuczy. Wzmocniono również brzeg poprzez nasadzenie drzew na wydmach. Śladem po dawnych gospodarstwach są m.in. występujące w lesie rozciągniętym w pasie mierzei pojedyncze drzewa owocowe i krzewy. Na terenie naszego ośrodka zachowała się ziemianka i częściowo widoczne ślady fundamentów ceglanych.